Fri
15
Feb 2008

Optymalizację można różnie rozumieć. Może znaczyć nietworzenie wielu obiektów tymczasowych, nieużywanie wielu alokacji pamięci i inne takie podstawowe rzeczy (o których każdy wiedzieć powinien). Może znaczyć używanie takich algorytmów i struktur danych, które zapewnią najlepszą złożoność obliczeniową (to już wymaga więcej myślenia, ale jest bardzo ważne). Może oznaczać przepisanie newralgicznych pętli do asemblera (jeśli ktoś zna ten język). Abstrahując od tego wszystkiego, do celów programowania gier można ułożyć takie zasady optymalizacji:

• Nie liczyć w Pixel Shaderze tego, co można policzyć w Vertex Shaderze.
• Nie liczyć w Vertex Shaderze tego, co można policzyć dla całego obiektu.
• Nie liczyć w każdej klatce tego, co można policzyć tylko co jakiś czas, np. 1, 5, 30 razy na sekundę.
• Nie liczyć przy wczytywaniu gry tego, co można przygotować wcześniej i zapisać do pliku od razu w docelowym formacie.

Poza tym często trzeba znaleźć kompromis typu czas-pamięć. W programowaniu gier jest to o tyle proste, że czasu zawsze jest za mało, a pamięci niekoniecznie - gra ma prawo zająć kilkadziesiąt czy nawet kilkaset MB.

Korzystając z tych zasad zwiększyłem właśnie dwukrotnie liczbę FPS-ów w swoim kodzie :D W stwierdzeniu który fragment wymaga optymalizacji pomógł mi profiler - AMD CodeAnalyst.

Comments | #rendering Share

Comments